Huyumuz olduğu üzre erkenden gittik Kumbaracı50’nin atmosferini soluduk. Giderek artan kalabalık içinde huysuzlanırken kapılar açıldııı ve numarasız olan yerlerden iyisine oturabimek için kıyın kıyın öne attım kendimi. Neticede en ortadan, sanırım en güzel yerden kaptık sandalyelerimizi.
Veeeee perdeeee! Diyyycemmm..Ama diyemiyorum Neden mi ?
Sahnenin teknik kurulumundan kaynaklanan birtakım sorunlar yaşandı, fakat saygılı oyuncumuz herkesin herşeyi açık ve net izleyebilmesini durumu oyuna da yedirerek mümkün kıldı.
Kıyıya Oturmanın Böylesi, birbirlerine delicesine aşık Lelio ve Flaminia’nın hikayesi. Lelio çıktığı bir gemi yolculuğunda kaza geçirir ve düştüğü adada Zampilla ile karşılaşır. Adada olanlar olurken Flaminia ise sevdiceğinin peşinden yollara düşer..
Yazılacak o kadar çok şey var ki, oyunun büyüsünü kaçırırım diye ödüm kopuyo! Kısacası aslında oyun süper eğlenceli, ama bildiğiniz sıradan güldürülerden değil, belki hiç görmediğiniz bir tarzı da size sunuyor diğer yadan. Tek kişilik 10 karakterli bir gösteride hiçbir an “bu kimdi yaa? Pantolone Lelio’nun mu babasıydı ? Flaminia’nın uşağı hangisiydi?” benzeri sorularda boğulmuyorsunuz çünkü herşey masklarda ve aksesuarlarda açık ve net. Hikayeye kendinizi öyle kaptırıyorsunuz ki.. Hikaye de alengirli dolambaçlı bir hikaye değil, bildiğimiz gördüğümüz türden. Bildiğimizi bilmediğimiz bir yöntemle anlatıyor ve 50 dakika bizi çok eğlendiriyor Merve Engin.
Oyunun bitiminde, prömiyer olmasından sebepli bir teşekkür konuşması yapılıyor adet olduğu üzere. Öncesinde Merve soruyor “ilk defa bir prömiyere gelen var mı ?” kimseden bi işaret yok! “Sosyetenin içine düşmüşüz bu akşam!” Teşekkürlerini sunup alkışını alıyor ve kulise kaçıyor. O da ne! Alkışlar dinmiyor!dinmiyor! Merve kulisten tekrar koşuyor titreyerek ağlamaklı ikinci selamını veriyor ve gidiyor..Kapalı gişe oynanan bir prömiyer ve dinmeyen alkışlar!
Veeee fuayede bekleyen gülümseyen suratlar! Merve kulisten çıkıyor, yanına ilk gidenlerden biriyim! Edepsizce diyorum ki “geçmiş olsun”.. Merve ise “öyle demeyin noolur daha yeni başladım” diyerek lafı ağzıma tıkıyor ve ben başımı eğip içimden “kız haklı! Bu ne biçim laf- geçmiş olsun-!” diyorum ve bir daha asla bunu yapmamaya karar vererek oradan ayrılıyorum.
İstiklal boyunca oyundan konuşuyoruz tüm ekip çok eğlenmiş çok gülmüş. Efektler de çok akılda kalan cinsten ve komik, biribirimize kusma efekti yapıyoruz sürekli Barış’tan Comedia Dell’arte’nin teknik yanlarıyla ilgili bilgi alıyoruz, içimizde en konuya hakim kendisi çünkü. O sırada birkaç cümle sarfediyor oyunla ilgili, çok manalı ama pek akılda kalmayan cinsten Aklımda kalanları birleştiriyim bakalım bişeye benzetebilecek miyim ? ; “ Comedia Dell’arte tarzında yapılmış, tekniğine uygun, matematiği güzel kurulmuş ve üzeri güzel işlenmiş bir güldürü” Evet sanırım buna benzer bişiler söyledi
Sadece seyirci ağzından ise şunu söyleyebilirim ; Mutlaka izleyin pişman olmayacaksınz.
4 Kasım ve 25 Kasımda Kumbaracı50’de izleyebilirsiniz. Yalnız bence biletlerinizi önceden alın, prömiyeri bile kapalı gişe oynandı. Sonra demedi demeyin!
Veeeeee "Kıyıya Oturmanın Böylesi" Kadıköy'de!!! 11 Kasım perşembe akşamı 20:30'da Kadıköy Öykü Sahne'de izleyeblirsiniz. Öykü Sahne nerde mi ? Rexx Sineması'nın az ilerisindeki Burger King'in hemen karşısındaki pasajın içindeee!!!
Mervecim, gözlerinden öperim.
